Każdy Sobie

Każdy sobie

Znalazłem w komodzie ołowiu kawałek
okrągły i ciężki jak na taki drobiazg
ile radości potrafił sprawić
w kiplo gdy grałem razem z kolegą

fajerka z pieca też była ważna
i haczyk do niej kompletu całość
kondycja wtedy też była inna
gdy się ścigało biegając wkoło

cymbergaj z grzebieniem na ławce szkolnej
miast komputera gry między klasowe
zawody kto najwięcej zdobędzie bramek
idolem dziewczynek w szkole zostanie

a w piaskownicy scyzoryk królował
buła cykorek mierzony na palec
jakie rozrywki wtedy fajne były
szkoda że szybko one się skończyły

teraz wspominam patrząc na ołów
na pożółkłe zdjęcie czwórki naszej zgodnej
tyle prywatek przeżytych wesoło
nie to co teraz każdy sobie rzepkę skrobie
smutne

Mazury 01.10.2012 Mirosław Pęciak

autor

miniek183

Napisany: 2012-10-01 Dodano: 2012-10-03 06:55:40

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie