Każdy swoją klepsydre w dłoni nosi

za ,,łódką życia" z szumem się wiją leciutkie na wodzie wiry

Klepsydra roku pustką w górze stoi

Od smutnych myśli aż jej się roi

Przelewała co dnia przez siebie

każdą chwilę ,sekundę - godzinę

Ostatnie ziarenka na górze piasku

Brzuch pełen klepsydry w dole

Cicho odchodzą chwile bez wrzasku

Smutek rysuje się w górze na czole

Gdy ucichnie w północ dzwonów bicie

Klepsydra zmieni siebie w nowe życie

Smużka piasku biegnąć będzie skrycie

Stożek w dole wyznaczy dalsze życie

Żyjemy w radościach, w miłosnym dreszczu

Pragniemy go jak kania deszczu

Najczęściej ucieka ono miedzy palcami

Życie trwonimy najczęściej sami

Przysięgać będziemy na wiarę i krzyż

Ze w nowym będziemy lepsi (a kyż)

Nasze starania zostaną takie jakie były

My się tak prędko w nowym nie zmienimy

Ale starać się trzeba i należy

Wyznaczać cele i długość ścieżki

po której brnąć pewnie będziemy

Po prostu nie mamy od życia ucieczki

Klepsydra w naszyć dłoniach życia odsypuje

Mam ją dziś w dłoni, z źle się z nią czuję

Nie zaglądam do nie przez rok cały

Bo wiem, ze tam piasku już stożek mały

Autor: slonzok
Bolesław Zaja
Poetazeslaska.SimpleSat.com


Kompozycja - http://www.slonzok.mojezdjecia.net/blog

autor

slonzok

Napisany: 2017-04-16 Dodano: 2017-04-16 08:22:45

Ten wiersz przeczytano 805 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Urodziny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie