A KIEDY...

A kiedy nadejdzie czas naszego rozstania,
taki tragiczny, bolesny, pełen żalu,
nie zapominaj proszę naszego kochania,
pamiętaj o nim, jak o swym pierwszym balu.

Pamiętaj nasze długie wspólne lata,
spędzone z radością, smutkiem i nadzieją,
mówisz mi, że to nie jest koniec świata,
lecz bal się skończył – kiedy znów zagrają ?

I drzwi się zamknęły od tej sali tańca,
prysnął czar balu, jak bańka mydlana,
nie ma tej radości, szału, aż do krańca,
została tylko plama, czyichś łez rozlana.

Rozeszli się tancerze, lecz są razem dalej,
każdy z nich duma, swe szczęście obnosi
i tylko ktoś sam został, w odległym końcu sali,
czeka, aż znów zagrają – może znów ktoś poprosi.

Może znów wróci książę z tego balu,
z którym, tańczyła, depcząc go po palcach,
może zaczekać z nadzieją, a nie w żalu,
powstrzymać łzy – ucząc się tanga i walca.

autor

ziarnko_kawy

Dodano: 2008-08-28 05:42:01

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie