Kiedy

To całkiem piękne wdrapywać się na chmury,
szukając szczęścia, przewyższyć oceany
i prosząc o łaskę, przymykając oczy,
podziwiać ten blask zwany miłością.
A zaznać jej , to poznać samotność,
kiedy ciągle jest ktoś,
a w niepewną chwilę zawahania,
zostaje się bez nikogo.

Kiedy róże przesiąkają fioletem,
kiedy szukane, gubi się w kieszeni,
a wieczna lampa, gaśnie przy blasku księżyca.
Ze zdziwienia, otwiera się oczy,
w których pozostaje samotność,
bo nicość tak rozległa, miała niedosięgnąć.

I zostaje tylko łza i niepewność,
kiedy żywe serce, nagle przestaje bić.

znowu smutny wiersz, ale takie koleje losu

autor

Cristof7

Napisany: 2006-01-31 Dodano: 2006-07-07 12:43:34

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie