Kiedy będę.....
Kiedy będę już kobietą
I zamieszkam gdzieś daleko stąd
Zawsze myślą chętnie wrócę
Do mych rodzinnych stron
Bo to przecież moja jest kraina
Taka prosta taka mała taka że aż strach
Serce zawsze mi tu przypomina
Dni mych szczenięcych lat
Ma rodzinna mała wioska
Nieopodal coraz starszy las
Ta dziecinna znów beztroska
Jakby się zatrzymał czas
Kościół z dala białą wieżą świeci
Gdy przydrożny mijam krzyż
A ma myśl już dalej leci
Tam gdzie szkoła stoi nie od dziś
Sentymentem miejsce mych urodzin będę
darzyć
Kochać ludzi i przyrody barwny świat
O tych miejscach ciągle marzyć
By nie zapomnieć najpiękniejszych młodych
lat
autor
Martysia07;)
Dodano: 2008-05-10 18:47:55
Ten wiersz przeczytano 521 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Bo to przecież moja jest kraina - tak każdy ma tę
swoja krainę w której żyje lub powraca wspomnieniami i
nie zamieniłby na żaden inny skrawek ziemi
Ja jestem tym wierszem szczerze zachwycona, jego
tematyka jakże odmienna od tej dorosłej ale bardzo
dojrzała. Wiersz emocjonalnie związany z autorką , jej
rodzinnymi stronami.
namalowałaś słowami ładny obraz -miło wspominasz
miejsca dzieciństwa- te wspomnienia pozostają w nas na
zawsze
Zawsze w pamięci zostaje rodzinny zakątek świata ...
ludzie najbliżsi.
Popraw sobie: "I zamieszkam gdzieś daleko z tond".
Piękny opis, na technikę jeszcze czas (całkiem
znośna).