,,Kiedy czas

Dlaczego nie usiądę.
Muszę włóczyć się i unosić lekka.
Czemu buty nie stukają jak zawsze,
Choć sukienka powiewa nad ziemią niczym bryt.

Powoli mijam Cię speszona.
Ty tutaj?
Popatrz na mnie,podnieś wzrok,
u góry
ON nie zauważy...
Stoisz odważnie jak Viking w langskipie,
A w dłoni Twojej... kamelia
,,Niewinnie" biała
,,Dla mojej damy (kameliowej)"-mawiałeś.
Wyciągam dłonie.
Jeżeli kochasz,zatrzymaj mnie..
Trzymaj...

I płynę dalej,
Mijam ludzi równiutko w ławkach poukładanych.
Znam ich...
W tych czarno białych szarościach
Dziwni, poruszeni, podnoszą się w modłach,
By klękać i siadać na powrót.
Teatr lalek.
Płynę, odgarniając dlugie
włosy z twarzy.
Chcę wszystko widzieć.
(Czemu wciąż czarne?
W godzinę ostateczną nie siwe??)
Jestem coraz bliżej Was.
Boje się...

Usiądę obok Ciebie mężu.
Już zatrzymam się tu.
Nie oglądnę więcej na niego...
Odłóż bukiet róż,
Kolce ranią dłonie
Nie,nie ocieraj słonej łzy raną
Podmucham Najdroższy,
Lodowato.
Ty drżysz?
Dziewczynki tu zabrałeś...
Przecież tak zimno dziś,
Tak mi zimno dziś.
Zaplotę malutkiej śliczne włoski,
Będę gładzić czule krnąbrne kosmyki.

Drobniutka jej dłoń zamknięta w siostrzanej,
już niemal kobiecej, pięknej, delikatnej.
Tyle wszystkiego jeszcze chciałam nauczyć te dłonie...
Za późno.

autor

Dama

Napisany: 2019-05-28 Dodano: 2019-05-28 09:49:10

Ten wiersz przeczytano 798 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie