Kiedy go wreszcie

W kraju dalekim, gdzie lód skuł rzeki,
Gdzie nawet zamarznie łza.
Jak wartki potok gnam za tęsknotą,
A myśli kłębią się tak.

Mam przed oczami dzień pożegnania,
Spojrzenia mówią bez słów.
A w myślach smutek i ból rozstania,
Lęk, że nie ujrzę Cię znów.




Już pod oknami rozkwita wiosna
I wciąż go widzę w mych snach.
Może go wiodą tropy nieznane
W miejsca, gdzie czai się strach.

Kiedy go wreszcie z okna wypatrzę
Wyjdę do niego przed dom.
Nic nie uleczy lepiej tęsknoty
Jak dotyk spragnionych rąk.

autor

Pawel.M

Napisany: 2017-09-17 Dodano: 2017-09-17 20:50:28

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie