Kiedy jesteś na dnie..

Zamknąłem drzwi od balkonu,
ponieważ nie chciałem słuchać płaczu
łaknących za nimi dziewcząt i chłopów,
którym niedosyt było przyjemnego życia,
ale za szarymi ścianami
nic nie było słychać prócz płaczu.
Wciąż próbowałem uwolnić się z melancholijnego dźwięku
i błagania o zwykłą pomoc.
Ja nie ukazałem skruchy, nie otworzyłem drzwi od balkonu,
choć wystarczyło powiedzieć - pomogę ci.
Zabrać do ciepłego konta, gdzieś w domu przyodziać, nakarmić.
Tak trudno było odnaleźć siebie w tej trudnej sytuacji,
w tej samej, w której byli oni,
w sytuacji bez wyjścia,
w której dobrze wiesz, że jesteś skończony,
kiedy dokumentnie jesteś na dnie,
a tam nic nie ma,
tylko przerażająca otchłań
i opustoszała przestrzeń.

autor

Karolinkaa

Napisany: 2008-03-11 Dodano: 2008-03-29 15:09:38

Ten wiersz przeczytano 382 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie