Kiedy juz obroce sie....

Jesli zrozumiesz....

Kiedy juz obroce sie w pyl
i nic mi z zycia nie zostanie.
Wtedy, gdy nic juz przed toba nie bede kryl,
powiem ze dobry sen bede miec kochanie...

Kiedy juz obroce sie w piasek
i nic juz nie bede czul.
Beznamietnie ulatywac zycie bedzie spod przybieranych przeze mnie masek.
Obcy mi bedzie kazdy bol.

Kiedy juz obroce sie w ziarno,
ktore bedzie lezec gdzies przypadkowo.
Ty jak ptak - ja bede twa karma.
Odrodze sie w Tobie na nowo.

Czule do rak wezmiesz:
ziarno, pyl i piasku drobine,
Niewazne co powiesz i jak to ujmiesz,
zapytasz o smierci mojej przyczyne.

Twoj bol i twe lzy
stworza z tymi trzema,
cos czego nie znalas nawet Ty
i nie poznala nigdy cala ziemia.

Nowym rodzajem sie stalem.
Niepowtarzalny, unikatowy.
I pomyslec ze smierci jak ognia sie balem.
Teraz wiem, ze bylem na nia gotowy.

Dzisiaj juz wiem, ze dobrze sie stalo,
ze odszedlem z tego swiata marnego.
Niewazne co bedzie sie ze mna dzialo.
Szkoda tylko, ze nie u boku twego.

Widzialem te ciezki spracowane oczy,
ktorymi na mnie patrzylas.
Smutny, zmeczony wzrok jest jednak uroczy,
bo najwazniejsze, ze bylas.

Widzialem te ciezkie, spracowane oczy
sasiadow moich i ludzi na ulicach.
Nie raz, nie dwa trafilo im i mi sie z dobrej drogi zboczyc,
by wiedziec gdzie zla jest winnica.

Nie chcialem Cie ranic, patrzylas na moj upadek.
Widzialas jak grunt walil mi sie pod nogami.
Bylas wskaznikiem - widac bylo na nim zastoj moj i spadek.
Wzrost?...tylko czasami...

Znowu dziekuje, ze bylas...

autor

suitcase_of_angel

Napisany: 2005-09-23 Dodano: 2005-10-25 16:26:57

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie