Kiedy miłość była …
Przy końcu czasów w mroku tajemnic
Powstaje rodzi się światłość świata
Świadkiem narodzin ziemia i księżyc
Kiedyś i teraz tu i w zaświatach
Po czarnej długiej nocy milczenia
Słowo się staje odwiecznym Bogiem
Od teraz wszystko właśnie się zmienia
Po niebie w nową wyrusza drogę
Wróżby przesądy gusła obrzędy
Nasza tradycja czary i zioła
Święta pradawna siła legendy
Wschodzące słońce krzyż w kształcie koła
Ród i przyroda, woda i ogień
Śmierć potem życie siła wieczności
Jedno co ważne to są marzenia
A Bogiem słońce ludzkiej miłości…
JW.
autor
przyjacielBiB
Dodano: 2019-12-21 23:22:10
Ten wiersz przeczytano 867 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Cieszę się, że wiesz trafia przynajmniej do części
czytających! Dziękuję za życzenia! :)
A Bogiem słońce ludzkiej miłości - bezcenne,
pozdrawiam serdecznie, Wesołych Świąt.
Bardzo ładnie. Zdrowych i Wesołych Świąt życzę:)
Dobry wiersz.
Radosnych świąt życzę :)
Tak piękny wiersz, z pewnością zasługuje na plusa,
który daję chętnie.
Radosnych i zdrowych ŚBN życzę.
Fajnie piszesz, będę zaglądać, jak będę na portalu:)
Piękny. Będę chciał do tego wiersza wrocić w Święta.
Radosnych Świąt B. N.:)