Kiedyś

Kiedyś się odważę by złożyć zeznanie,
moje skromne życie ukażę w całości.
I niechaj usłyszę wreszcie zawołanie,
byłeś wart dawanej przez Boga miłości.

Źli ludzie wątpili ślepo prowadzeni,
czytali wiadomość, co pachnie nicością.
A przecież istoty sprawy to nie zmieni,
wszystko ogarnięte jest wielką miłością.

Fałszywi prorocy wróżby pisać chcieli,
tory gwiazd zmieniali dla własnej wygody.
Ale o miłości czystej zapomnieli,
bowiem nie pozwala czynić kłamstwem szkody.

Nawet wojny, które długo kiedyś trwały,
pod byle pretekstem śmierć tylko mnożyły.
Gdzie tu czas na miłość ludu otępiały,
czyżbyś uznał świat swój za byt już niebyły.

Kiedyś się odważę, mam dość już słabości,
i światu przekażę wreszcie zawołanie.
Jestem powiernikiem prawdziwej miłości,
co stanowi Boga jedyne przesłanie.

autor

Grand

Napisany: 2011-07-19 Dodano: 2011-07-20 10:21:32

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie