Kiedyś stworzę...
Zapomniałam jak smakuje życie
Przestałam wyciągać dłoń po więcej
Utknęłam w przestrzeni bez wyjścia
W moim pokoju wiecznie bez ścian
Może jednak kiedyś je stworzę
Pomaluję na kolory świata
Przystroję kwiatami ciepłej wiosny
I zapachem jesieni oprószę
By tylko ten jeden raz odnaleźć własną
duszę
autor
Neamis
Dodano: 2007-05-15 17:11:23
Ten wiersz przeczytano 417 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Najwyższy czas wyrzucić nieistniejące ściany, które
Cię ograniczają!