Kiedyś świat pokłonem stanie

Dziś wstałem znów lewą nogą,znów papieros przywitał dzień,
znów pokój straszył brudem,praca i pustka,ile tak można żyć?Czemu tak mi żle?
Myślinie obiecywały słońca,myśli kłębiły się prześmiewczo,
że znów nic i czerń,znów ziemskie piekło.
A jednak jedna piękna łza,jednak jedna ta istota,
choć niewidziałna i nieznana,wciąż czeka na mnie w tym pokoju.
Wciąż jest przy mnie,choć barwą ułudy,a może po prostu za daleko,
bo marzę o niej tylko,a otaczające mnie powietrze,nie nieśie zapachu jej,nie trzyma mnie za rękę.
Więc co pioęknego?Co jest niebem w tej historii?Czym się cieszę,gdy nie ma Cię tutaj,obok?
Bo tam,gdzieś,choć daleko rodzi się coś,ktoś myślą głaszcze mnie po głowie.
Może to tylko historia na dziś,może kiedyś zapomnimy w zgiełku nowych,spełnionych życzeń,
ale teraz,dziś jesteśmy z sobą,kilometry zdają się w pokorze milczeć.
Nasze usta,nasze oczy,może serca nawet,choć milczymy ostrożnie,
są przy sobie i smakują tęsknoty.
Kiedyś stanę przed nią i zapytam:Czego pragniesz?
Kiedyś mi odpowie,łzy popłyną same.
Kiedyś,jeśli mogę marzyć,kiedyś powiem Ci,
kiedyś świat pokłonem będzie,bo jesteśmy.My.

autor

rebel

Napisany: 2007-03-01 Dodano: 2007-03-01 15:29:10

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie