W kierunu nieba idę ulicą

Jeden jedyny raz stać się niewidzialnym
jak Ikar unieść się w górę niczym ptak.
Z błękitu niebieskiego spoglądać w dół
szukając smaku wolności.

Zrzucić z siebie te zbędne łachy
biżuterię która dawała respekt przed samym sobą..
Obnażonym wyjść na ulicę pokazując to…
czego inni zobaczyć nie mogą.

Zostawić za sobą wstyd i wzrok spuszczony
z głową skierowaną prosto iść przed siebie.
Nie zatrzymując się ni na chwilę
gdyż motywacją jest nagroda w niebie.

A gdy ktoś obetrze się o nas lub dotknie niechcący
i zaiskrzą oba te światy.
Nie zwracając uwagi iść dalej - przed siebie...
ze świadomością zrzucałeś szaty.

autor

niewidzialnypasterz

Napisany: 2009-12-20 Dodano: 2010-01-09 04:43:56

Ten wiersz przeczytano 655 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie