„Kilka” lat po maturze

Wychowawczyni, Koleżankom i Kolegom - uczestnikom spotkania sprzed kilku dni w "Dworku Różanym" k/Pożoga.

Spotkanie po latach, które mgnieniem wiosny,
niczym klucz żurawi, wróciło z przeszłości,
gdzie pierwsze porywy. Czy pomysł nie ostygł?

W mury naszej szkoły, w których świat radosny
splótł upojne chwile, wrócił czas beztroski.
Spotkanie po latach, które mgnieniem wiosny,

zapukało do drzwi, mówiąc, to jest rocznik
podobnie jak wino: wytrawny, widoczny,
który zapadł w pamięć, na wietrze nie ostygł.

Każdy przybył znowu i wspomnień nie skąpił,
z rumieńcem na twarzy, z uśmiechem radosnym.
Spotkanie po latach, które mgnieniem wiosny,

wróciło wraz z majem. Rzekłbyś, tylko dotknij,
a trafisz z powrotem niczym życia łącznik,
do pierwszych zapatrzeń. Czy abyś nie ostygł?

I wiem to na pewno, że chociaż to strofki,
pozwolą utrwalić, w sposób jakże prosty,
spotkanie po latach, które mgnieniem wiosny,
przeleciało chwilą lecz pomysł nie ostygł.

autor

MariuszG

Napisany: 2016-04-10 Dodano: 2017-05-10 13:55:39

Ten wiersz przeczytano 7662 razy

Oddanych głosów: 59

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie