Kimże więc jesteś

Dla wszystkich „ślepo zakochanych” ...

Kimże więc jesteś?
W tym rozdartym kubraku..?
Namiastko jestestwa,
Człowieczeństwa wraku!
Co z siebie zrobiłeś?
To ona,
To przez nią zgniłeś,
Jak śmieci tona.
Kimże więc jesteś?
Prochu marny,
Człowieka cieniu,
Kamieniu czarny,
Chwili mgnieniu,
Zniszczyła Cię!
Omotała,
Przechytrzyła Cię!
Życie wyssała...
Kimże więc jesteś?
W tym pięknym ubraniu..?
Panie prezesie,
O ogólnym zadbaniu.
Będąc w Efezie..
Szukając zguby,
Udajesz obecność.
Nie tracąc chluby,
Fałszujesz mądrość..
Kimże więc jesteś?
Bez resztek nadziei
Myśli zakłamania,
Tak wiele Was dzieli
Od prawdziwego kochania..
Przejrzałeś na oczy,
Wyobraźni chwała
Za sen uroczy,
Kiedy tak się starała..
Kimże więc jesteś?
Pod jej wpływami,
Kiedy brakuje rozumu..
Normalności resztkami
Uciekasz od tłumu,
Zamykasz dopływ osobistości.
Już rozumiesz dzięki samotności,
Że zjadła życia wszelkie radości
Potęga fałszywej miłości...

autor

semele18

Napisany: 2008-11-19 Dodano: 2008-11-12 01:06:24

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie