KKCiZZ

Bogumiły,
agresywny, wulgarnu, sadysta
nosiciel pokoju,
reżyser pornosów.

Pomidorowy stróż, błony dla światła,
umówia na łechtanie.

Dumny załorzyciel Komitetu Krzewienia Cnót i Zapobiegania Złu.

Lubi wafelki w czekoladzie,
przyj.... niewinnemu w pysk,
bluzgiem wychłostać niewiernego.

Bogumiły zaginął!
czarna wdowa widziała go ostatnia,
jak odpływa ze złotym prorokiem z umęczonej ikony.

Teraz jest już legendą
po tym jak dopłyneli do Glenfinnan,
odprawiać owocowe msze w małym kościółku, wsród dychających rododrendronów.

Podobno spotkać go można,
pod pomnikiem czystości, pręgierzem biczującego duchowo, kobiety w przeciagu,
w brudnych ogrodniczkach przyjmuję ofiare z cytryny
albo gada do korników ze spróchniałej deski.

Na kamiennej stacji czeka na niego zmumifikowany maszynista i jeszcze starszy pociąg z mumiami,
codziennie z cokołu schodzi, roztrzaskany szkocki żołnierz.

Gdy przekroczysz próg kościółka Bogumiłego stajesz sie ślubnym w przekleństwie,
zrzucasz wszystko,
potępionych bierze miłość i odwrotnie.

autor

pro-gnostyk

Dodano: 2011-04-13 12:51:18

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie