kłamiesz
włosów całun z pajęczyny
wstyd kryje konfesjonałem
wzrok karaluch rozbiegany
w dół umyka wężym ciałem
grzechu kamień ciepła ślina
gęstniejąca pod językiem
stres nabrzmiała bólem wina
kryje się przed serca krzykiem
zagubiony w labiryncie
zakręcony w myśli kołtun
strach atakujący skrycie
sny duszące cierpień zwiastun
chcesz się ukryć w czarnej dziurze
łzami palącymi płoniesz
zamiast przebić dziurę w murze
zaklęty wyborem – kłamiesz.
autor
a75
Dodano: 2005-09-25 10:53:26
Ten wiersz przeczytano 520 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.