Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

KLASZTOR MEGO ZMROKU.

Zamyka nas kąta czarne skrzydło,
dotykalne, polskie wrony niepokoju...
Jak w pięści ziarno zielonego grochu,
poza światłem oraz głodem...

Ciemność w ogrodzie słońca.

Głęboko piwniczne trawią nas nostalgie
za wolne by nie bolało,
zbyt słone tego lata.

Trująca jest międzynami meduza myśli i skojarzeń.
Jadowite są łzy
co spływają samotnie po twarzy...

Ciemność w ogrodzie słońca.

Oto jest świątynia
do której podążamy siłą i przymusem.
Oto jest ostrze które
pragnie mnie posiąść słodką pieszczotą.

Pochmurne księgi,
klasztor mego zmroku,
ciemność w ogrodzie słońca,
katarakta wewnętrznego oka...

Samopotępienie.

autor

PIOTR

Dodano: 2007-01-08 20:11:08
Ten wiersz przeczytano 686 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »