Klątwa

Zdejmij ze mnie klątwę cichą
ociemniałego księżyca martwy wzrok
i ucisz nadchodzących dni krok
bym mogł wyczyscić łodygi kielichom
złotym ,i pragnieniem ludzkim lśniące
a tak naprawde zachodzące są jak słońce

Ucisz wołanie- głośne wołanie niemych dusz
których głos nie moze przebić się przez skórę
tworząc rzekę w czerwieni swym pazurem
zalewając pola zbóż
z ktorych niegdyś wyrosnąc miała przyszłośc
na którą czekam i widzę jak wojownicy wiszą

Nadzieja - szkliste poznanie
rzeczy tak naprawde nie przejrzystych
a słowo szatą Ceres - i nimf nienawistnych
których myśli zawsze dokonane
i smieją się z ponurych błyskawic
gromów -krzyków bojowniczych tchawic ?

Czy jest jakiś okręt który przypłynac ma z daleka
niech przyniesie go fala -nastroszony włos
oceanu gdzie Posejdona gniewny głos
straszy i nakazuje uciekać
na niezbadany okiem ludzkim ląd
którego koniec wieńczy - sąd.

autor

TRUEposh

Napisany: 2004-11-20 Dodano: 2004-11-20 21:46:11

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie