Kłębek
Wpłynął korabiem w jasność,
rozlała się cisza.
Żagiel opadł żałośnie, wiatr gwałtownie
skonał,
Horyzont stracił kontur, a pokład
wyłysiał.
Czy to jest rzeczywistość, czy też zmysłów
omam?
Dek się rozwiał w nicości, rozmyły się
dłonie,
tułów wisiał w eterze, nie mając
oparcia.
Popłoch ego ogarnął, a umysł zmęczony
najdziwniejszych tłumaczeń jestestwu
dostarczał.
Zatraciło się ciało, został kłębek
myśli,
który poprzez świetlistość z rozmachem się
toczył.
Czy to majak w malignie, czy sen, co się
ziścił?
Wturlał się w szary prześwit i nagle się
spłoszył.
Siódmym zmysłem, organem nieziemskiej
percepcji,
postrzegł motki myślowe. Nie była to
złuda.
Wszystkie jasne a jeden o blasku
królewskim.
Wtedy pojął, że odszedł, lecz umysł nie
umarł.
autor
Sławomir.Sad
Dodano: 2020-08-24 07:45:23
Ten wiersz przeczytano 5299 razy
Oddanych głosów: 118
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (142)
smutkiem powiało
Ciekwie. Miałem kiedyś podobne przemyślenia, ale nie
wiem, czy potrafię je podzielać.
Piękny wiersz choć smutkiem otulony, z refleksją która
zatrzymuje na dłużej. Pozdrawiam
trochę boli, uważam, że wiersz bardzo udany,
pozdrawiam serdecznie :)
I wszyscy tego doświadczymy:(
Bardzo dobry wiersz:)
Pozdrawiam Sławku:)*
Jesteśmy wieczni :) dobry wiersz.
Pozdrawiam
Z przyjemnościa przeczytałam Twoje wyobrażenie
przejścia z jednego do drugiego wymiaru. Dopracowany i
ciekawie napisany wiersz, który refleksją zatrzymuje
na dłużej.
Pozdrawiam i udanego wieczoru życzę.
Niesamowity wiersz, zatrzymuje.Pozdrawiam i dziękuję.
Umysł w połączenie z duszą,to Boska doskonałość.A
twoje pióro Sławku jest niezwykłe, przenosi nas w inny
wymiar.Bardzo serdecznie pozdrawiam i dziękuję za
komentarz, które zawsze czytam z przyjemnością.
Niesamowity wiersz. Można go interpretować na wiele
sposobów. Myśle, że przemawia do wszystkich ludzi,
różnych wyznań i ateistów. Trafia wprost do serca,
pobudza do refleksji. Warto do niego wracać.
Pozdrawiam serdecznie
Och Sławku. doceniam bardzo twój komentarz u mnie.
Wiemy, co dziś, a jak będzie Tam, nikt nie wie.
Wiem,że nie jest łatwo przejść w inny wymiar.
Pozdrawiam serdecznie.
Człowiek odchodzi a umysł zostaje czyżby to było to co
nazywa się duszą i unosi w przestworza by powrócić w
innej postaci...pozdrawiam i zastanawiam się nad
umieraniem...
Po lekturze Twojego wspaniałego wiersza, Sławku,
trudno nie oprzeć się zadumie nad nad odchodzeniem...
Pozdrawiam serdecznie z Gliwic :) B.G.
wiersz z górnej półki daje do myślenia...pozdrawiam
Wciąż to wielka niewiadoma. Przeczytałam i się
zastanawiam jak to jest. Prowokujesz do przemyśleń
ciekawym wierszem. Pozdrawiam