Kłębi się chmura

Kłębi się chmura
Póki nie spadnie słodki deszcz
Na do połowy zamknięte powieki, z których bije…
Lekkość niosąca najcięższy kamień
Idzie na palcach, delikatnie
Nie zostawiając najmniejszego śladu
Słabość ogarnia umysł…
I mrucząca cisza do ucha
Słuchać można by do śmierci
A im bliżej mnie, tym głębiej w oceanie zmysłów…
Dotykając sercem zabija we mnie wszystko co tutaj trzyma
Umysł na wodzach uniesienia
Rodzi się w duszy, nie w umyśle…

autor

nikt...

Dodano: 2006-02-23 20:34:08

Ten wiersz przeczytano 776 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie