Klejnoty
Bóg klejnoty w niebiańskim miał skarbcu
(pilnowali go dobrzy anieli),
aż któregoś dnia spojrzał na Ziemię
i zapragnął się z ludźmi podzielić
swoim skarbem. Rzekł więc do strażników:
"Część rozsypcie po niebie dla ludzi.
Niechaj blask ten im drogę wskazuje,
czuwa nad snem, nim słońce się zbudzi".
Od tej pory, gdy noc jest pogodna,
można dostrzec, jak blaskiem lśnią
złotym
nazywane przez wszystkich gwiazdami
rozsypane niebiańskie klejnoty.
Kalina Beluch
Komentarze (6)
Wiersz-bajka, powinien znaleźć się w bibliotece
każdego rodzica:)
super wiersz dla dzieci ale i nie tylko ...pozdrawiam
Śliczny, będę czytać dzieciom.Pozdrawiam:)
dzieki tym klejnotom nie jeden marynarz wrócił do
domu, ładny wiersz:)
Świetny wierszyk dla dzieci :)
Kalinko, dziękuję za ten wiersz, jest po prostu
śliczny :-)