Klocki...
U zarania świat się śmieje
kiedy dusza martwa życiem
serce nic nie podpowiada
bo ujarzmia Boga w skrycie
przekaz wiersza jest od
tego aby ruszyć z wyobraźnią
zbuduj klocki swego życia
niech powstanie słupek rtęci
Czy w sam raz czy do gory czy to na dół
niech podpowie ci sumienie
tak jak karty składasz życia
to w sam raz odczytujesz swe
istnienie...
autor
kryst...
Dodano: 2020-01-29 11:09:54
Ten wiersz przeczytano 646 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Wszystko po kolei musi być poskładane jak klocki.
Tak, codziennie układamy klocki życia, ciekawa
refleksja, pozdrawiam ciepło.
Refleksyjnie. Pozdrawiam:)
To fakt, że życie jest niczym klocki do ułożenia.
Pozdrawiam Krysiu
Grażyna.
Rozczłonkujesz klocki lego,
poukładasz tam gdzie trzeba,
jak chcesz domek mój lebiego,
to z podaniem leć do nieba.
Pozdrawiam Krystyno.
Ciekawie... refleksyjnie...
Pozdrawiam serdecznie
Dobra, ciekawa refleksja. Pozdrawiam serdecznie.
Prawda. Wiersz porusza wyobraźnie. Miłego dnia :)
przekaz wiersza jest od
tego aby ruszać wyobraźnią- zgadza się.