Klocki życia

Tak życie sobie poukładałem,
że każdy klocek w nim pasuje,
choć różne klocki posiadałem,
każdy był nowy. Nie żartuję.

Innej wielkości, i koloru,
budowę też niewymiarową,
nie mówiąc o jakości wzoru.
Tak były dziwne, daję słowo.

Trudziłem się tworząc figurę,
by miała kształt, prosty, prawdziwy,
i rzeczywistą tez naturę.
Jestem spełniony i szczęśliwy.

Lecz to nie moja jest zasługa,
w tym układaniu niby kostek.
Bo musi być osoba druga,
która to wszystko zrobi proste.

Sprawi wrażenie, że to twoje,
ten trud i sposób układania.
Bym mógł uwierzyć ze spokojem,
jak słuszne były me starania.

autor

Grand

Dodano: 2007-02-08 16:24:28

Ten wiersz przeczytano 1188 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie