Kłótnia

Pragnę... Abym kiedyś mogła chociaż 1 minutę siedzieć sama w ciemnościach... Kochając.. i z uczuciem ze jestem kochana

Śpię...
Nagle..budzi mnie krzyk
Słychać płacz
Przekleństwa
I wrzask...
Potem cisza.
Przenikliwa...straszna cisza
Jakby to była...cisza przed burzą
Rozbudzona nasłuchuję...

Kłótnia znów wzrasta
Nic nie pomoże
Pare słów wypowiedzianych...tak raniących
A przecież wiedzą.. ze to boli

Coraz głośniej...coraz cięższe słowa
Głowa..
MOJA GŁOWA!!
W niej pełno zamętu...

Płaczę...

Siadam i zatykam uszy...
Wokół panuje napięta atmoswera
Krzyki nie ustają...
Myślę... Czy ze mną koniec??
A może początek mnie...końcem innej rzeczy??
Wychodzę po cichu...
Wciąż niezauważana.
Umykam z domu...
I w autobus wsiadam

Uciakłam..
Tak ! Uciekłam

Sama ze sobą..Wokół oczy spoglądają w moją stronę
A moje?
Zapłakane..
Rozmazane..
Tusz... spływa równo po moim policzku wraz z łzą


...Wróciłam do "domu"
Cisza.. wszyscy płaczą...
CO?? CO SIĘ STAŁO??
W myślach wykrzykuję to pytanie
Nie mam odwagi..zeby zapytać..

W końcu padło jedno słowo..
-Koniec

Mój??

autor

ola-fifi

Napisany: 2007-01-14 Dodano: 2007-01-14 15:36:53

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie