kłótnia zamęt i samobójstwo!

i wreszczcie poszło

Przekonanie wyższości
we mnie dziś siedzi
przekonany także o swej marności,
a krzyki wciąż słyszą sąsiedzi

Bo matka swą paszczę wydziera
i mów "Oj to ci się w Niebie uzbiera"
Ja jednak to olewam
I załamkę co noc miewam

Bo idzie o światło w nocnej ciemności
przekonany jestem o swej niewinności.

A ona wciąż wrzeszczy
że nie daję jej spać!
aż sufit nad sąsiadami trzeszczy
i już nie chcę nikogo znać!

Że za dużo prądu komputer połyka
a ja go - jak na złość -nie zamykam
To także wywód nie moim był
bym od tąd bez niego żył*

I rodzą się złe myśli w mej głowie
ale nie walczę już słowem po słowie!
Tylko kto silniejszy, potężniejszy
I to jest najczarniejszy
scenariusz naszej wojny
ale ja nie jestem bogobojny!

Jestem TYM, kim nie miałem być
a czy wogóle tu miałem żyć?

Pier...ę to wszystko, co żyje na ziemi
nie chce mi się już żyć, ze sprawami memi!
Bo czuję się potężny, jak myśl przewrotna
i nie mam już nigdzie uciec, droga bezpowrotna!


Że ja tak teraz jeszcze żyję?!?!
I w ziemskich sprawach w trudach gniję!

Wysoki blok, piąte piętro
wchodzę na parapet mały
bo chcę skoczyć ztąd!
chwilę temu mewy przelatywały

One latać umieją, a ja nie potrafię
Skoczyłem głową w dół i jest po sprawie!

Już nie żyję, nie oddycham
i do świata tego nie wzdycham
A co mnie wszystko kiedyś obchodziło!
A napewno mi się to zaledwie przyśniło!

To wcześniejsze życie
co chowałem się w nim skrycie!

autor

Poeta znad Pomorza

Napisany: 2006-10-11 Dodano: 2006-10-16 21:39:08

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie