W klubie Kostuchy

Układasz notatki, próbujesz ogarnąć dzisiejszy dzień.
Jest już późno, Księżyc rzuca na ziemię słaby cień.
Lampy dobrze rozgrzane, jak zwykle na ulicach pustki
- wszyscy siedzą w domu i zatapiają smutki.
Spacerujesz by pomyśleć, z rapem wyjść z tych kłopotów,
zabezpieczyć się tak, by nie doczekać się powrotów
problemów, błędów, bezsensownych kłótni.
Przechodzisz przez las, most i obok głębokiej studni.
Tyle kuszących rzeczy dookoła, lecz przecież masz wygrać życie.
Nie pozbawisz się go, bo masz w swych ludziach krycie.
Za dużo już tych myśli, nieudana twoja układanka.
Szkoda, że tam, w dole, nie ma żadnego zegarka.
Intuicyjnie przeliczasz jak długo trwa ten stan,
liczyć od kiedy zaczęło się sypać i zostałeś sam.
Tracisz rachubę, chcesz w ogóle skończyć liczyć,
myślisz o śmierci, a ta sprawa jej nie tyczy .

autor

makallele

Dodano: 2012-02-24 11:26:27

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie