Klucz moich marzeń

Tu właśnie zaczyna się koniec.
Przez moje ciało prześwietla się
Całe poprzednie i przyszłe życie.

Biegam po ogromnym domu
I szukam komnaty do której będzie
Pasować klucz moich marzeń.

Biała sukienka, wianek
I lekki rumieniec na twarzy
Towarzyszą spalonym za sobą
Mostom...

To nie mój świat..
To nie moja epoka...
Nie mam odwagi wejść przez
Mur zarośnięty pokrzywą-
Nie moich już myśli..

Okradziono mnie ze wszystkiego
Co miałam, zostawiono mi tylko
Ten stary do niczego psujący klucz.

Będę błądzić do końca...

autor

Inka

Dodano: 2004-07-04 15:16:09

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie