Klucznicy

Długi, bolesny poród człowieczej chimery, strachem nazwali.
W imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, kazali wierzyć, że taka natura.
Wadliwa od poczęcia, naznaczona grzechem spadkobierczym.
Wszak człek to kawał mięsa, boi się więc, by przypadkiem nie nadgnić.
Bać się, to cnota boska.
Przeklęty na wieki, ten co heroicznym śmiechem puentuje powyższe.
Strach wpisany w helisę, kluczem do bram złotych.
Pod lupą oglądają, skąd ten strach wyrasta.
Znajdują dziwa jakieś i szatan ciałem się staje.
Bój się człowiecze !
Gdy bać się przestaniesz, sam belzebub cię weźmie,
jak siłą mężczyzna niewiastę kaleczy.
Człowiek jak biedny robaczek, plącze się między stopami na wojnie.
Któż walczy, Bóg i anioł zbuntowany. Bać się masz obydwu.
Zmyślny plan, od wieków niewolników hoduje.
Co który głowę do góry podniesie, ten z systemu wiar wyparty zostaje.
Jak narkotyk, strach w żyłach krąży, żyć bez niego nie sposób.
Wysłannicy najwyższej prawdy, tyleż ksiąg mądrych posiadacie.
W której to naród wybrany, przywileju klucznika kajdan dostępuje?
O czyich przykazaniach tak głośno prawicie ?
Czy może, któregoś z waszych druhów, innej maści bóstwo natchnęło ?
Kazało na krzyż się powołać i padać na kolana przed wami ?
Korony cierniowe na głowy bliźnim zakładacie.
Sami złote diademy przywdziewacie.
Zabiliście Boga w człowieku, sami jego miejsce zajmując.
Biedne narody, które w półboga uwierzyły.
Bo czyże półbóg wobec całokształtu ?

Naród wybrany = duchowni różnej maści (to moje pojmowanie tego zwrotu, ponieważ Bóg nikogo nie wybiera, wszystkim daje to samo, czyli doświadczanie samego siebie).

autor

Monika...

Napisany: 2014-07-23 Dodano: 2014-07-23 00:58:54

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie