Kobiecość

Nocą przysiada na łóżku bezwstydnie
patrzy jak zasypiam – śmieje się na koniec
upija powoli z mej Twarzy sen
spokojnie zamienia w marę
co widzę za zamkniętych powiek

Jest ciemno, gwiazdy zasłania duszny opar
miasta, a może oddech Twój się skrapla
cicho, na mej skórze przysiada Twoja dłoń
gest uspokaja

Jest cicho, spokojny oddech nie przerywa
sam noc w noc ( choć blisko jesteś)
w jedną całość potok Twych słów zamieniam
w rzekę skojarzeń błędnie płynących
przez mój mózg

Jak liść z drzewa upada
tak Ty zerwiesz z moich ust
patrz jak leżą słowa na bruku
zabijasz jak pierwszy podmuch wiatru
Twych skrzydeł śmierci wydartych ust

autor

mobieta

Napisany: 2006-12-01 Dodano: 2007-01-26 17:10:48

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie