Kobieta
Kobieta jest jak kwiat.
Zakryta pod płatkami piękna.
Spogląda na świat...
W swoim świecie wciąż nieugięta.
Sprawia radość deszczowej chwili.
Gdy jesteś sam na sam z nią.
I pragniesz byście tak na zawsze byli.
Niczym liście które śpią...
Zasypane białym puchem zimy mroźnej.
Znające swój koniec...
Jesteś jednym z nich bez trucizny
groźnej.
To dla nich to życie.
Poświęcenie i odkrywanie nowych...
W ciemnym kącie łzy ronione skrycie.
Pisanie czułości i innych słowy.
Czuwają gdy coś doskwiera.
Są aniołami- powrotem do uwielbienia.
A gdy życie je od nas zabiera...
Tracimy połowę naszego istnienia...
Dla Monisi...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.