Kobieta Arabskiego Księcia
Dzielą nas tysiące kilometrów,
Lądy i morza
Tyle przestrzeni między nami
I inne powietrza
Napiętnowałeś mą skórę
językiem którego nie znam
Napisałeś
"Najjaśniejsza z moich gwiazd"
Naznaczyłeś mój umysł
Strachem i bólem
Choć nie fizyczny
bardziej dotkliwy
Pozwoliłeś mi odejść
i to wszystko już za mną
a ciągle się lękam
Że wrócisz i upomnisz się o mnie
Komentarze (8)
*)
Dobrze, że skończona ta baśń tysiąca i jednej nocy,
ale koszmar pozostał. Pozdrawiam, dobrze napisany
wiersz z intrygującym tytułem. :)
Trudny, nietuzinkowy i dobrze ujęty temat kobiet,
które wyrwały się ze szponów arabskiej kultury.
Często są to ubezwłasnowolnione istoty obwieszone
kosztowną biżuterią, pachnące najdroższymi perfumami
świata, marzące jednak, by uciec na zachód. Pozdrawiam
Dobra treść wiersza w pełni oddaje lęk kobiety przed
utratą własnego ja, lęk, który nie mija...pozdrawiam:)
biedne te kobiety ....strach zostaje zawsze ...
pozdrawiam - ładny wiersz :-)
ładnie :)))))))
bardzo delikatnie, suptelnie ujęłaś temat... dobrze
napisany wiersz. jedynie na co można zwrócić uwagę, to
"inne" zastosowanie dużych liter na początku wersów i
przydałaby się interpunkcja /sory za taaki komentarz/
Zoe jestem pod wrazeniem wspolczuje kobiecie poczucia
ze jest czyjas wlasnoscia / ostatnia zwrotka sqietnie
to podkresla/ tak jakby duszy wolnej juz miec nie
bedzie bo zawsze ten strach z ostatniego wersu/ Wiersz
piekny w wymowie, zauroczyla mnie tresc!