Kobiety

Wybiła godzina
przypalonych obiadków
zasmarkanych bachorów
zflustrowanych mężów
rozdeptanych kapci
Wyległy stadami
przedwczesne staruszki
pędzą do gniazd
W ciężkich siatach z jajkami, margaryną, chlebem
niosą zmeczenie
W kolejkach po mięso i cukier
rozmieniły swoją młodość
W zasyfionych zlewach zmyły swoją świeżość
wraz z brudem śniadań, obiadów i kolacji
gdzieś po drodze z przedszkola do pracy
zgubiły swoje młodzieńcze złudzenia...
Tylko w nocy
czasem
dostrzegają gwiazdy
a latem może
czują zapach maciejki...?

autor

Dea

Dodano: 2004-09-02 08:59:18

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie