Kochający poznają swą MIłość
No to kończymy cykl tasiemców.
Kochający poznają swą Miłość
A kochać to dawać szczęście
Temu, kogo się naprawdę kocha
I za kim w razie potrzeby się
Szczerymi łzami szlocha.
Kochający poznaje swą Miłość
Całym sobą
Spełniając szybko
Obowiązek kochanie bliźniego
W obawie, że może za szybko zabraknąć
Na to właśnie czasu!!!
Kochający poznaje swą Miłość,
Gdy stworzy w sobie
Takie coś
Jak szczera, czysta, bezgraniczna
I nie szukająca na siłę odwzajemnienia
Miłość.
Kochający pozna swą Miłość
Dokonując czynów szlachetnych,
Których ktoś inny stworzyć
Nie zdołał lub co gorsza
Stworzyć nie chciał.
Kochający pozna swą Miłość
Nie sam przez się,
Bo tak się nie da
Lecz przez bliźniego
I dziki bliźniemu.
Kochający pozna swą Miłość
Ufając Bogu i modląc się do Niego.
I kochając siebie
Jak bliźniego swego.
Kochający pozna swą Miłość,
Gdy nie będzie przywiązywać
Zbytecznej wagi
Do rzeczy zbytecznych.
Żywa wiara mu w tym pomoże,
Bo przez wiarę
Pozna prawdziwą
I jedyną drogę do swego szczęścia
Tu na Ziemi
I tam, w przyszłej wieczności!!!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.