Kocham

Moja żyje - chociaż 18.5 będzie już 5. rocznica kiedy
poszła zamieszkiwać niezaznane Nieznane - we mnie, w
moim rodzeństwie, w jej potomstwie
dzieciach/wnukach/prawnukach... Mirabello szczere i
ciepłe wyrazy współczucia...❤️

Bardzo wymowny wiersz pozdrawiam;)

Nago, sam na sam z naturą w lesie. Brzmi romantycznie.
Korzenie miłości tkwią w naszych ciałach i czekają na
sposobność rozwinięcia się w piękną roślinę. :)
Fajny wiersz.
Pozdrawiam najserdeczniej.

pozostaje wielka pustka,,,pozdrawiam cieplutko

pochodzenie w wierszach i powroty do korzeni - ta
"pieśń sieroca" z natury wyszeptana - jest piękna.

Podoba. Nie gniewaj za wtręty:
"do lasu wchodzę ubrana w nagość"
"zbyt wiele"
"Korzenie, wrzeciono. Jedwab delikatnie pleciony"
Tylko mbsz, nieistotne. Pozdro

Refleksyjny przekaz skłaniający czytelnika do
przemyśleń nad wartościami naszego życia.
Pozdrawiam:)
Marek

Moja mama miała 93 lata gdy odchodziła, była cichutka
i skurczona jak dziecko i jak dziecko trzymała mnie za
rękę do samego końca... ciągle jeszcze w sercu czuję
ten ból chociaż minęło już 8 lat.

"wchodzę ubrana w nagość do lasu"
- piękne :)
niestety nigdy nie spotkałem poetki w lesie.

piękny wiersz Bogno. gratuluję, brawo :):):)
zapraszam Cię bardzo, bardzo, bardzo na dwa ostatnie
wiersze: miłosne pantum i miłosną villanellę.
ślę uśmiechy :):):):)

Wspolodczuwam Mirabelko, w maju mija cztery lata odkad
mojej juz nie ma.
Moc serdecznosci.

Moja ukochana mama odeszła 4 lata temu, cierpiała
katusze przez 4 lata nie wychodziła z łóżka. Dla niej
poświęciły się moja żona i siostra. Nie oddaliśmy Jej
nigdzie, umarła na naszych rękach.
Pozdrawiam Mirabelciu.

Ja też znam ten ból...
Współczuję z całego serca.

Ewo , tak mi przykro .... Bardzo....

Przytulam Mirabelko, ja jestem sierotą:(

Jak sie zebrać Anno, No jak? I ja ciebie mocno
przytulam , bo wiem co czujesz ....