Kochanek
Ten wiersz dedykuje mojej miłości, która odmieniła koloryt ponurego świata i sprawiła, że abstrakcja przerodziłą się w jawę. Piotrowi - Kasia
Chcesz być moim kochankiem...
Gładzisz moje włosy
Delikatnie odgarniasz kosmki
Twój nierówny, szybki oddech
niczym podmuch wiatru
opatula moje ciało
Niewidzialną mgiełką
otacza, zaciska...
Jestem Twoja...
Moja głowa wsparta na
twych ramionach
Moje usta w twe usta wpojone
Nasze języki
niczym węże
w uścisku namiętności
złączone
Twoje oczy
w moje wpatrzone,
płomykami żądzy
rozświetlone
Wzdychasz głęboko
pragniesz bliskości
Pragniesz dotknąć
nieba, odkryć gwiazdy,
przejść po górach i dolinach
Spocząć na łonie...
Twoje ciało płonie
Eksplozja uczuć
Dominacja namiętności
Ucieczka do nicości...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.