Kochankowie

zakochanym ...

Co dzień po zmorku
na czystym niebie
jawnie dwie gwiazdy
promieniami blasku
tulą się do siebię.

Niby tak bliziutko
niby parę centymetrów
złudnę to wrażenię ,
wielka przestrzeń
dzieli ich od siebię.

Cudownie odosobnionę
błyszcząc czekają , na
noc uścisku upragnioną
na gorący pocałunek w
księżyca toni blasku .

Ich głębokie spojrzenia
ich namiętność gorąca
kochają się tak mocno ,
odległości pokonują trud
kochankowie mroku nieba

Oni widzą nas tak blisko
myślą , sercem czuwają
jasno promyczkami biją ,
biorą z nas przykład,wiem
jak nam zazdroszczą ,tego
uczucia co jest między nami

W sercu noszę mój Promyk
jak skarb bezceny trzymam ,
jak gwiazdeczki szepczące ,
pragnienia wciąż powielam ,
pytam je,czego mi potrzeba,
a czego tak bardzo mi brak.

Patrzę na kochanków oczyma,
widzę ich niekończący trud
życia , oh znowu wzdycham ,
Zastanawiam sie i mówię...
Oh ciężko żyję się gwiazdą!

I Promyczkowi , za to że świeci ....

autor

Delvier

Napisany: 2005-12-29 Dodano: 2005-12-30 00:01:51

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie