Kochany Dziadziu...

Kiedyś do Ciebie przyjdę... Spotykamy się tam... po drugiej stronie... Czekaj na Mnie :( (30 minut go reanimowano-nic z tego :( to był czwarty zawał-miał tylko 65 lat...)

Ból i smutek Mnie niszczy...
Leci kolejna łza... wracają wspomnienia z dzieciństwa-bo Ciebie już przy Mnie nie ma.
Już Cię nigdy nie zobaczę-nie mogę się z tym pogodzić.
Jedyne co mi pozostaje to iść na cmentarz zerknąć na szarą płytę... na smutne Twoje zdjęcie wypełnione bólem... smutkiem... żalem i chcęcią do życia... prośbą o modlitwę...
Wiem, że zawsze przy Mnie jesteś i będziesz na zawsze lecz to nie to samo co kiedyś...
Już mija drugi rok, a ja nie mogę się z tym pogodzić!Dlaczego umarłeś?!Dlaczego właśnie Ty?!Najważniejsza osoba w Moim życiu!Byłeś dla Mnie lepszy niż własna matka!Nie rozumiem dlaczego Bóg pozwolił na to byś odszedł... Nierozumiem i chyba nigdy nie zrozumiem... :(
Zawszę będę Cie mile wspominać!Modlić się i kochać!Zawsze będziesz w Moim malutkim serduszku!

Kocham Cie...

Twoja wnuczka...

Ś.P E.W (kochany Dziadziu) 30.12.2002-31.12.2002 r. (piątek)
24:20h

Nigdy Cię nie zapomnę... Takich dziadków jest niewiele... :(

autor

bizarre girl*

Napisany: 2005-10-30 Dodano: 2005-10-30 21:23:32

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie