kocioł uczuć

Nieznany stan zniewala, przyjemny, jakże błogi,
drążąc łyżką uwielbienia adoracji drogi.
Niepewność głęboko ukryta w garze przeznaczenia.
Nadzieja w ogniu bucha, usuwając cierpienia...
Aromat płonącej radości wszystkie zmysły zniewala.
Płonie serce, ciało, płonie mózgu centrala.
Pożądanie ukryte pod płaszczem moralności
Rozsądek obrażony, w zupie tym razem nie gości.

Zieleń potraw nieudolnie rozum oszukać chciała,
Ogień zgasł, przegrana "miłość" w parze uleciała.

autor

kwiatuszek28

Napisany: 2007-01-28 Dodano: 2007-01-28 00:25:31

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie