Kogucik
Kuku…kuku…kukuryku.
Dosyć już mamy
twego krzyku.
Wyrwałeś nas z
błogiego relaksu.
Niepotrzebnie robisz
tyle wrzasku.
Zakłóciłeś atmosferę
sielską,
ciszę wręcz anielską.
Jeszcze jesteś
bardzo młody.
Postaraj się szanować
zwyczaje przyrody.
Piejesz i piejesz
od samego rana.
Chyba chcesz być
lepszy od zegara.
Zapamiętaj, by
być budzikiem,
musisz piać
bladym świtem.
Teraz pozwól nam
odpoczywać.
Pięknem przyrody
się zachwycać.
Chcemy cieszyć się
ptaków śpiewem,
a nie stresować
twoim krzykiem.
Koguciku nie brakuje
ci urody.
Podrośniesz to
będziesz mądry.
Tylko nauczyć się
musisz wiele,
by nie znaleźć się
w rosole.
Komentarze (3)
Przepięknie dla dzieciaków i tak trzymać.
przeznaczeniu nie ucieknie... :) pozdrawiam :)
czasem zastanawiam się, dlaczego koguty pieją rano a
nie wieczorem
ciekawy wiersz
miłego dnia :)