Kokon w Lesie

Rzekłbyś, że wiatr to samodzielnie gra w gałęziach;
Rzekłbyś, że słońce to iskrzy się w kroplach rosy;
Rzekłbyś – pajęczyna trzyma deszcz na uwięzi
I w tych kałużach pająk nogi moczy bose…

Rzekłbyś – a jakże…. Lecz las – bez słów więcej mówi;
Zbyt mało, byś pojął – choć więcej, niż chcesz słyszeć…
Pająk na drzewie dziwnie duży kokon uwił,
I – rzekłbyś – czeka… a tam – drugi pająk wyszedł

Ze swej jamy – jakże do ludzkich ust podobnej…
Zda się – tak dziwnie lśnią mu ślepia: liczne, drobne…
Gotów jesteś przysiąc, że na gałęzi owej
Coś siedziało przed chwilą – jakiś kształt widmowy…

Lecz – kiedy wzrok odwracasz – cień się znów pojawia.
Próbujesz go uchwycić – raz, drugi – och, prawie…
Ciemność, cisza. Ciasno. Rzekłbyś – niby w… kokonie?...
Ukłucie – wiele ukłuć – czyżby… nie… nie! O, NIE!...

autor

eyelessoverseer

Dodano: 2009-03-06 12:42:39

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie