Kółecko pociorków

Nie wiem co mom robić…
tak się mi dobrze
na tym kółecku modlyło
ale się mi nie wiem ka
kółecko straciyło…

No i dobrze, bo jak napisałaś -

w Bogu mieć nadzieje
i sukać u Niego pomocy.

Daj, Boże, wszystkim takiej wiary jaka mają Górale:))

skoruso, żal nic tu nie pomoże, trzeba kupić nowy:))
Od dwudziestu lat noszę przy sobie różaniec, na którym
modliła się moja mama, nie daj Boże żebym go zgubiła.
Od teraz, dzięki twojemu wierszowi będę pilnować go
jak oka w głowie. Miłego świętowania.

ooo... szkoda, że kółeczko z różańcem gdzieś się
zapodziało, na całe szczęście modlić się różańcem
można choćby na palcach :-) a modlitwa wspaniała, i ja
się tak modlę :-)

Piękna modlitwa.
Pozdrawiam serdecznie.

Skoruso każdy twój wiersz gwarą napisany czytam bardzo
uważnie zatrzymujesz piękną gwarą i mądrością pełną
obrazów i wiary
pozdrawiam

Bardzo ładna ta modlitwa,która myślę,że jest w stanie
przed złymi mocami obronić.
Szkoda,że ten różaniec gdzieś się zawieruszył...
Serdeczności przesyłam
i udanego wypoczynku w czasie lata życzę:)

Piękny wiersz, trochę smutny bo zgubiłaś gdzieś swój
różaniec teraz musisz prosić św. Antoniego o jego
znalezienie ...pozdrawiam

Pięknie gwarą! Pozdrawiam!

pięknie prosisz naszą Mateńkę nie dla siebie dla
swoich dzieci tak jak każda matka troszcząc się o nie
...
a różaniec odnajdziesz ...mogę ci posłać z Ziemi
Świętej:-)))))

jarzębina ma korale,
z nich zrobi różaniec:)

Piękna, gwarowa modlitwa...

Ostatnio taki różaniec zostawiłam w Częstochowie...

Och, moje całe dostałam z Watykanu. Aż strach ruszać.
Pozdrawiam skoruso

Skoruso, piękne to Twoje pisanie gwarą.
Pozdrawiam serdecznie:):):)