kolej rzeczy...

Zapada zmrok...
na horyzoncie szaro,
błądzę w ciemościach...
w nocy otchłani...

Drogi się plączą,
drogi się mylą,
upadam co chwila...
chwile są godziną...

Otwieram oczy szeroko
poruszam się... po omacku
kalecze nogi i dłonie,
krwią brudzę...
nieistniejące posadzki

Krzycze tak głośno...
i nikt mnie nie słyszy...
a może nie chce
słyszeć mych wołań?
Tkwię tu w środku...
całkiem sama..
w środku wielkiego dziwnego
wszechświata....

czuję sie jak suche drzewo...
stojące samotnie...
na zielonej łące...
sciete na podsycenie ognia...
kiedy znowu zajdzie słońce...

autor

sam(a)...

Napisany: 2006-08-07 Dodano: 2006-08-25 22:43:21

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie