Kolejne morały zakochanego wariata

zrzuciłeś ze skarpy w otchłań niepewności
zjeżdżaliśmy na sankach a ty przy mnie
wtulona w moje ciepło bałaś się bliskości

uciekłem więc w Alpy tak jak każdy
nie zdobyłem Mont Blanc
z pewnością nie dla Ciebie

żyjąc pośród ludzi niczym zwierz
zachłanny na słabość pierwiastka
w głownej mierze kobiecego
żywiłem się szczęściem

to zdanie w moim umyśle
nie daje mi spokoju
stos potłuczonych obrazów
i topór wbity w pień

zabiłem z duszności
grając z jasnowidzem w szachy
niepodważalnie odciąłem mu głowę

spoglądał na mnie w milczeniu
zaciekawiony bliskim końcem
jedno uczucie płoneło
w jego obliczu

mianowicie niewiedza

a ja utkwiwszy w nim oczy
grałem dalej swoją rolę

autor

Barszczyk_Wierszokleta

Dodano: 2010-06-04 05:21:23

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie