Kolejny który...

Ciepłe promienie letniego słońca ogrzewają moje blade oblicze.
Lato tętni pełnią życia i kolorów.
Lecz ja widzę tylko spadające liście z drzew, wszystko jest szare i smutne niczym moje życie.
Jeszcze przed chwilą zenitujące słońce, chowa się już za choryzont.
Gaśnie ostatnia iskierka w moim sercu.
Stoję przy torach i czekam na azylum dla mojej duszy.
Sprowadziła mnie tu zima która opanowała moją duszę.
Wszystkie uczucia utonęły pod grubą warstwą ołowianego śniegu.
Jestem już tylko marionetką w rękach Królowej Lodu.

Patrzę wzdłuż torów... coś nadciąga...
coś obleczonego mrokiem nocy.
Widzę karocę zbudowaną z ludzkich łez, ciągniętą przez trzy konie.
Pierwszy jest oblany smołą, pali mnie niemiłosiernie ognistym spojrzeniem.
Drugi szary i bez wyrazu, niczym wysłannik Zimy.
Trzeci to świetlisty błysk, na którego widok słońce topi śniegi.
Na koźle siedzi mroczna postać, na jej głowie srebrna korona ozdobiona smutkiem i strachem.
Karoca zatrzymuje się dwa kroki przede mną.
Postać wyciąga do mnie rękę uzbrojoną w szpony.
Woła mnie delikatnie, przyciąga ku sobie...
Zdaję sobie sprawę że to właśnie na niego czekałem.
To jest mój "Wybawiciel".

Próbuję zrobić krok w jego stronę, lecz nie mogę.
Ostatnie promienie słońca rażą me oczy i nie pozwalają iśc.
Lecz światło szybko ginie, znika pod naporem mroku sprowadzonego przez "Wybawiciela", który woła mnie coraz mocniej, coraz głosniej...
Jego głos zamienia się w straszliwy gwizd, nie wytrzymam tego dłużej...
Stawiam dwa kroki, wyciągam ku niemu rękę niczym ofiara szukająca pomocy a on ją łapie i miażdży w uścisku.
Teraz widzę jego twarz.
Stoję zszokowany, widzę siebie z perfidnym uśmiechem na twarzy.
Słyszę jak zgrzyta zębami, coraz głośniej i głośniej.
Ahhh... nie tego chciałem, puść mnie.
A on odziwo znika tak, jak wszystko co było szczęśliwe w moim życiu... błyskawicznie.
Stoję na torach oszołomiony.
Z lewej strony słyszę jakiś chałas.
Odwracam się.
Ostatnie co widzę to zmierzająca w moją stronę szydercza maska lustrzanego odbicia...

autor

czlowiek we mgle

Dodano: 2006-06-17 10:49:14

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie