KOŁYSANA WIATREM
Walczę z wiatrakami, nie potrafię zapomnieć! Żyje miłością której już nie ma.
kołysana wiatrem
otulona wspomnieniami
maluje swój zakazany owoc
pędzlem marzeń
Stary zegar czas
odmierza samotność
gdzieś tam w zakamarkach dnia
kąciku duszy
Pustka w sercu
sztorm myśli
zagubiona w morzu kłamstw
okaleczona
obdarta z wiary
Miłość zamknięta w sercu
kluczem nadziei i wiary
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2012-01-09 14:47:40
Ten wiersz przeczytano 393 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Ten klucz nadziei ma swą wymowę...
Smutny wiersz, taki trochę z zadrą w sercu.
kołysanka wiatru, zegar samotności, i morze kłamstw -
jak dobrze że obok nas podążają trzy siostry
Popraw ostatni wers na "nadziei"... miłość
przestanie być w sercu zamknięta jeśli obdarujemy ją
drugiego człowieka... :)
+
Miłość zamknięta w sercu to katastrofa - miłością
trzeba się dzielić.
witaj,tak ciepło i sentymentalnie napisane
słowa,ukłony