kołysanka

pojawiam się i znikam ,
jak strumyk cicho pomykam,
czuję w sobie dziwną ciszę ...
ta cisza mnie kołysze...

może swoje poranione serce w
końcu czysto usłysze,
rytmicznie,muzycznie,
psychodelicznie ...

uraczy mnie tym dzwięcznym
tonem...i już więcej nie utonę
w mrokach odchłani ,
w bezskresnej fali
w dzikiej oddali...

lecz wypłynę na ciche ,
kryształowe morze...
co mi drogę odnaleść pomoże
do raju wiecznego ,
do domu cichego ,
magicznego, ciepłego...

poczuję migotliwy,
bardzo żywy deszcz,
usłany promieniami ,
na mej kuchej duszy
co ból nieznośny zagłuszy,
wzruszy , poruszy...

do życia nowego ,
wolnego, czystego...
rozpadne sie na tysiące
kawałków słońca,
by już nie mieć końca...

autor

Rena

Napisany: 2013-05-07 Dodano: 2013-05-07 00:41:38

Ten wiersz przeczytano 819 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie