Kołysanka wplątana we włosy
/przemijam, staję się jesienią,
liśćmi które cichutko spadły z drzewa/
w poetycznej krainie trawy się złocą,
stąpa po nich stara postać zarażona
poezją,
w niej las i szum strumienia przywołuje
echo a noc i dzień wymienią uśmiechy -
pełno ich tam
i w nas
jest czułość, wnikasz we mnie,
w moje zmarszczki, stajemy się jednym
ciałem, magnetycznym promieniem
bo zaraziłeś mnie metaforą,
która lśni w twoich oczach pachnie
miłością, jest niczym opium
w poetycznej krainie,
pisze się wiersze nasiąknięte
drobinkami srebra
autor
Ewa Kosim
Dodano: 2021-01-13 11:20:54
Ten wiersz przeczytano 2859 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
Re: Ewa
-:)
dzięki
piękne metafory
zakończenie superowe:)
oj wiem zawsze jesteś szczery w stosunku do mnie
"Niech żyje bal.
Świetnie POETKO. Bez drwiny.
Czysty szacun.
Piękne, miłosne rozmarzenie, miło czytać tak bardzo
sercem pisane wersy, pozdrawiam ciepło.
hej, echooooo a w nim nal ewka hahah
Ewa-:)) czuję ECHO!
pozdrowionka na wieczór-:)
Anno dzięki
Poetycko bardzo.
hahahah oki pozarażam was :) Miłego dnia
Sebastian, Zosiak buziaki
Ślicznie i metaforycznie...
(P.S. jak będziesz zarażać Sławka metaforami to i mnie
też, bo mnie ich bardziej brakuje niż jemu)
Piękny wiersz i dzięki Bogu zrozumiały. :)
Gdy posiwieją skronie, to i wiersze nasiąknięte są
drobinkami srebra.
Zaraź mnie Ewo metaforami jak możesz, bo boczących się
na mnie. :)
Fajnie, że mnie odwiedziłaś.
Witaj Ewo-:)
Wiersz!! , tchnieniem duszy napisany.
Tego typu maści tekstu, nanizuję na Siebie! Jest
również introspekcja.
I co mogę dodać więcej - swoją drobinkę srebra -:)
Pozdrawiam Ciebie serdecznie!
Och, jak ładnie :)