Kominowe harce

o jaki zwiewno-lotny i bardzo mi się podoba:)

lonsdaleicie,
napisałeś wiersz, którego właściwie nie ma, chociaż
jest.
Treść jego niewidoczna również jest.
Słowa mówią, chociaż nie słychać nic.
A to nie krytyka, tylko gratulacje.
Pozdrawiam:)

ja wohl:))

;)))
Genau!
;)))

Prawda, ducha nie można udomowić.
Czxytam z przyjemnością

Po przeczytaniu, podobnie jak malania, uważam że to
grusz-ela,
wywołała ducha. Miłego wieczoru.

No i jak Cię nie czytać?:)))))
Elcia sprawiła, że znów jesteś i duchem i ciałem:)

Różne spotkania z duchami ostatnio mi się
przytrafiają, trochę w innych kontekstach.
Twój wiersz, fajny, rytmiczny z ciekawie wyłożoną
myślą i kapitalną puenta w ostatniej strofie. Bardzo
mi się podoba. Pozdrawiam :)

Fajne oby duszki były przyjazne.

dobra refleksja oby bez złośliwych duszków pozdrawiam

Nie mam nic przeciwko duszkom, byle nie były złośliwe

No i proszę, jaka duch-ota, czy może dusz-ność :))
Bardzo podoba się, Lonsdaleit :)

Bo duchy przecież są... niczyje.
Nie można ducha udomowić..fajna tresc i prawdziwa bo
ducha sie nie oswoi pomimo ze kolo Ciebie czasem
stoi..Pozdrawiam serdecznie.

Wróciłeś jak duch. I jesteś wyjątkiem. Zadomowiłeś się
na Beju. Pozdrawiam@

Fajny, rytmiczny wiersz i ta refleksja:)
Pozdrawiam:)